رستگاری سامورایی که خواب‌اش برد | بررسی بازی Trek to Yomi

بازی Trek to Yomi یک اثر اکشن دو بعدی، ساخته شده توسط استودیوی Flying Wild Hog است که کمپانی Devolver Digital آن را برای کنسول های نسل هشتم، نهم و کامپیوتر، عرضه کرده است. با لیویتو، همراه شوید.

استودیوی بازی‌سازی فلایینگ وایلد هاگ (Flying Wild Hog) یک استودیوی لهستانی است که طرفداران بازی‌های اکشن، آن را با سری بازی Shadow Warrior می‌شناسند. این مجموعه در سال 2022 پای‌اش را روی پدال گاز فشار داده و بسیار پرکار بوده است. در سال جاری دو بازی Shadow Warrior 3 و Trek to Yomi از این استودیو منتشر شد، اما این پایان کار نیست. چراکه قرار است دو بازی دیگر نیز در همین سال، از این استودیوی لهستانی منتشر شود. بازی‌های ساخته شده توسط Flying Wild Hog به اکشن‌های سرگرم کننده و ایده‌های جذاب‌شان معروف هستند. آیا عناصری که از آنها یاد کردیم، در بازی Trek to Yomi نیز دیده می‌شوند؟

تجربه بازی Trek to Yomi مانند تماشای یک فیلم کلاسیک سینمایی است. هنگامی که برای اولین بار بازی را آغاز می‌کنیم، فضای جذاب آن (حداقل برای مدتی) نظرمان را به خود جلب می‌کند. فضای سیاه و سفید بازی Trek to Yomi یادآور آثار کارگردان مشهور، آکیرا کوروساوا (Akira Kurosawa) است. مزارع برنج، جنگل‌هایی که نور از لابه‌لای درخت‌های‌شان به درون می‌تابد، دهکده‌های ژاپنی و بازارهای شلوغی که به خوبی جریان زندگی را نشان می‌دهند، بخشی از زیبایی این بازی هستند. این جذابیت محیط، به خوبی فضا را برای روایت داستان بازی، آماده می‌کند.

آنچه به عنوان داستان در بازی Trek to Yomi تجربه می‌کنیم، یک داستان کلاسیک سامورایی است که به خوبی با فضای بصری عرضه شده توسط توسعه‌دهندگان بازی، همخوانی دارد. سازندگان این بازی تنها در جلوه‌های بصری از کوروساوای فقید، الگو نگرفته‌اند. تاثیرپذیری آنها به داستان و شخصیت‌پردازی نیز می‌رسد.

داستان بازی Trek to Yomi روایت انتقام و رستگاری در جامعه‌ای سنتی است. فردی که در بازی کنترل می‌کنید، یک سامورایی به نام هیروکی (Hiroki) است که در دو راهی انتقام و حفاظت از عزیزان‌اش قرار گرفته است. سفر احساسی که هیروکی در بازی Trek to Yomi طی می‌کند، او را در مقابل شیاطین درون‌اش قرار می‌دهد که برای تصمیم‌های سختی که پیش رو دارد، آماده‌اش می‌کند.

چنین داستانی، به شدت به یک صداگذاری با کیفیت نیاز دارد تا بتوان با استفاده از آن، شخصیت‌ها را بهتر درک کرد. خوشبختانه بازی Trek to Yomi در قسمت صداگذاری، موفق عمل کرده است. صداگذاری قوی بازی، به کمک روایت داستان نیز آمده است و به خوبی، به شخصیت‌ها کمک می‌کند تا روایت را پیش ببرند.

بازی Trek to Yomi به خوبی توانسته تا در جلوه‌های بصری، روایت داستان و شخصیت‌پردازی موفق عمل کند. اگر به قصد لذت بردن از این عناصر یک بازی ویدئویی را تجربه می‌کنید، این بازی برای شما ساخته شده است. اما هنگامی که به عناصری نظیر گیم‌پلی دقت می‌کنیم، شاهد دور شدن این بازی از یک شاهکار و نزدیک شدن‌اش به اثری پر ایراد و حوصله‌سربر هستیم.

بازی Trek to Yomi یک دوربین دو بعدی دارد که شما در حرکت آن، نقشی ندارید. از لحظات اول بازی که در دهکده‌تان گشت‌وگذار می‌کنید، شاهد یک دوربین ثابت هستید که هر صحنه را از زاویه‌ای که توسعه‌دهندگان تعیین کرده‌اند، باید دید. با اینکه چنین دوربینی در بعضی موارد سبب گیج شدن‌تان می‌شود، اما جلوه‌های بصری بازی را در تمام شکوه خود نشان می‌دهد. درست است که تم سیاه و سفید بازی، گاهی اوقات سبب می‌شود که برخی اشیا، به راحتی در محیط گم شوند، اما این تم و دوربین، هیچ‌گاه مانع از لذت بردن از مناظر خلق شده توسط بازی، نمی‌شود. دوربین بازی در نبردها، حالت بسته‌تری به خود گرفته و خطی عمل می‌کند.

متاسفانه هر چه بازی Trek to Yomi در خلق صحنه‌هایی به یاد ماندنی موفق عمل کرده، در نبردها، زحمات‌اش را بر باد می‌دهد. آنچه در این بازی به عنوان نبردها می‌بینید، یک شبیه ساز «فشردن دکمه» است. وارد کردن چند ضربه شمشیر، کشتن دشمنان، رفتن به مرحله بعد و تکرار، تنها روندی است که در نبردهای بازی می‌بینید. هیچ عنصر دیگری مبارزات بازی را جذاب و چالش بر انگیز نمی‌کند. تنها چالش‌های مبارزات این است برخی از دشمنان روبه‌روی‌تان و برخی دیگر در پشت سر شما قرار می‌گیرند و باید دقت کرد که از پشت سر ضربه نخورید.

حتی نکاتی که در اول بازی تحت عنوان «برخی دشمنان با بقیه فرق می‌کنند» بیان می‌شود نیز، آن مفهومی که توسعه‌دهندگان بازی در نظر داشتند را منتقل نمی‌کند. بعضی از دشمنان بازی صرفا بیشتر از بقیه حرف می‌زنند و کشتن آنها، به شما امکانات و ابزارهای بیشتری داده یا فنون جدید یاد می‌دهد. چیزی به اسم تفاوت دشمن‌ها با یکدیگر و استراتژی خاصی که هر یک می‌طلبند، وجود ندارد. زمان‌بندی دقیق دفع حملات و وارد کردن به موقع شمشیر بر بدن دشمنان، تنها استراتژی است که در بازی باید رعایت کرد، که آن هم پس از چند دقیقه اول تکراری و خسته‌کننده می‌شود.

حتی با وجود امکاناتی نظیر شوریکن‌ها و تیر و کمان نیز تغییری در روند بازی ایجاد نمی‌شود. کمبوهای متنوع، ابزار مختلف و غیره، هیچ‌کدام به کمک گیم‌پلی نیامده و به مبارزات عمق نمی‌دهند، دست آخر وارد کردن به موقع ضربه شمشیر است که حرف نهایی را می‌زند.

اما مورد دیگری که در مبارزات بازی Trek to Yomi وجود دارد و اصلا در حد پتانسیل‌اش، از آن استفاده نشده، ضربات تمام‌کننده هستند. هنگامی که دشمنی گیج می‌شود، می‌توانید با یک ضربه و به سبک فیلم‌ها و انیمه‌های ژاپنی، کار او را تمام کنید. بسیار بهتر می‌شد که این ضربات نقش پررنگ‌تری در مبارزات داشتند و با تنوع بالای‌شان، به گیم‌پلی بازی تازگی می‌بخشیدند. اما چنین نشد و متاسفانه با روند حوصله‌سربری از مبارزات خطی و بدون عمق مواجه شدیم.

توسعه‌دهندگان بازی Trek to Yomi با خلق جهانی زیبا که یادآور آثار آکیرا کوروساواست، بنای محکمی برای یک اثر به یادماندنی گذاشتند. اما تصمیمات آنها در طراحی گیم‌پلی و مبارزات بازی، زحمات‌شان را بر باد داد و ساختمان مرمری که انتظار آن را داشتند، در انتها تبدیل به بنایی شد که نصف‌اش مرمر و نصف دیگرش کاه‌گل است. این بازی برای آنان‌که داستان، محیط و شخصیت‌پردازی برای‌شان حرف اول را می‌زند اثری مناسب است، اما نباید از آن انتظار یک گیم‌پلی قابل قبول را داشت.

در ادامه برای مطالعه جدیدترین مقالات بازی با مجله لیویتو همراه باشید.