بررسی بازی A Plague Tale: Requiem | در روشنایی قدم بگذار

بازی‌ها هرکدام داستانی را روایت می‌کنند؛ دردناک و غمگین یا کمدی و مهیج. با این‌حال این ما هستیم که تصمیم می‌گیریم به‌تجربه عنوانی بنشینیم یا خیر. درمورد بازی A Plague Tale: Requiem اما، همه‌چیز در روایت خلاصه نمی‌شود. چرا که برای جلو بردن ساده‌ترین روایات بازی، باید رو به جلو حرکت کنید؛ نه راه بازگشتی وجود دارد و نه گذشته‌ای که قابل زندگی. کافی‌ است تا در روشنایی قدم بردارید و نور تنها راه نجات شما خواهد بود. در ادامه با بررسی بازی A Plague Tale: Requiem با مجله لیویتو همراه باشید.

بازی A Plague Tale: Requiem با بازگشت به گذشته‌ای تلخ، یک رویا و طلسم آغاز می‌شود؛ جایی که آمیسیا (Amicia) سعی می‌کند با یک بازی ساده قایم باشک با برادرش هیوگو (Hugo) مکانیک‌ها و سیستم اصلی بازی را به‌ما آموزش دهد. استفاده از قالب سرگرمی برای توتوریال و آموزش بازی ایده جذابی بود که قابل چشم‌پوشی نبود. چیزی که بسیاری از بازی‌های دیگر از آن بهرمند نشده‌اند؛ گنجاندن سیستم‌های آموزشی بازی در روایت.

از همان ابتدا، بازی با بحران آغاز می‌شود و حتی پایان داستان این نسخه، بحران را برای همیشه پایان نداد. با این‌که مهم‌ترین المان این بازی روی کاغذ داستان و روایت آن است، اما گیم‌پلی یک اثر است که آن را به عنوانی قابل اجرا تبدیل می‌کند؛ با این‌حال، این‌که گیم‌پلی یک بازی و داستان آن چه‌قدر با یک‌دیگر انطباق داشته باشند، در معنا گرفتن و هدف گیمرها از تجربه آن تاثیر بالایی دارد.

کاراکتر‌های یک بازی می‌توانند مهم‌ترین راه برای درک بهتر داستان به‌وسیله مخاطبان باشند؛ بازی A Plague Tale: Requiem نه‌ تنها از این قائده مستثنا نیست، بلکه طراحی کاراکتری بالاتر از حد انتظار دارد. آمیسیا دختری که هدف مشخصی دارد و آن هم پیدا کردن راهی برای نجات هیوگو برادرش است؛ لوکاس (Lucas) اما، تنها یکی از کاراکترهای همراه بازی است که کمک زیادی به آمیسیا می‌رساند.

کامل کردن بازی بدون استفاده از کاراکترهای ساپورت یا همراه تقریبا غیرممکن است؛ این‌که در هر نقطه‌ای از تجربه بازی احساسی شبیه به آمیسیا داشته باشید، می‌تواند به‌دلیل بازیگری و صداگذاری کم‌نظیر و تحسین شده شارلوت مک‌برنی (Charlotte McBurney) باشد.

بازی A Plague Tale: Requiem تمرکز بسیار زیادی روی مخفی کاری و تلاش برای رسیدن به هر چک پوینت بدون ایجاد هرگونه سر و صدا دارد. به‌همین دلیل، در بیش‌تر مواقع آمیسیا آرام و لرزان سخن می‌گوید. ایفا نقش نه تنها آمیسیا، بلکه همه شخصیت‌های انگشت‌شمار بازی امتیاز مثبت بسیار زیادی محسوب می‌شود.

هرجا که صحبت از طاعون یا هر بیماری مسری می‌شود، موش‌ها می‌توانند عامل بسیار مهمی در شیوع آن بیماری باشند. همان‌طور که از نام بازی پیداست، ما نه فقط با افرادی با هدف مخالف می‌جنگیم، بلکه موش‌ها هم در این بین کار را برای هر دو طرف دشوارتر می‌کنند. شخصیت‌های همراه هرکدام می‌توانند از قابلیت‌های منحصر به فرد خود برای کمک‌رسانی استفاده کنند. اما بار مبارزات سخت بازی هنوز هم بر دوش ما سنگینی می‌کند.

درد با درمان؛ موش‌های مزاحم

موش‌ها بخش بزرگی از بازی را تشکیل می‌دهند. با این‌که در اواسط بازی استفاده از آن‌ها با مکانیک‌های جدیدی که معرفی می‌شود می‌تواند باعث پیش‌روی ما شود، اما هیچ‌وقت گورشان را گم نمی‌کنند! در بخش‌هایی از بازی ما می‌توانستیم از قدرت هیوگو بهرمند شویم و با کنترل موش‌ها، دشمنان را از سر راه برداریم. این یکی از شگفت‌انگیزترین قابلیت‌هایی بود که به ما این اجازه را می‌داد تا کم‌تر از وجود آن‌ها آشوب شویم.

با پیشرفت داستان، راه‌های بیش‌تری برای از بین بردن موش‌ها به‌غیر از استفاده از آتش به ما معرفی می‌شد که خوشبختانه نه خیلی دیر اتفاق افتاد و نه بسیار زود.

جهان درگیر، مردمان گناهکار؛ طراحی دنیای بازی

اشاره کردیم که ما بازی A Plague Tale: Requiem را به‌عنوان یک اثر اکشن ماجراجویی و مخفی‌ کاری می‌شناسیم. اما هنگامی که از مخفی کاری صحبت می‌کنیم، این بدان معنا است که ما نسبت به دشمنان خود برتری زیادی داریم. ولی برتری در عنوان A Plague Tale: Requiem یکی از چند مورد مهمی است که در بازی احساس نمی‌شود؛ قدرتی که می‌توانیم به‌خوبی در بازی‌هایی مثل Hitman یا اساسینز کرید تجربه کنیم.

هیچ نقشه معمولی یا ایزومتریک برای بازی A Plague Tale: Requiem طراحی نشده؛ نبود نقشه چیزی نیست که به‌تنهایی باعث تجربه بد بازی شود. اما نبود جایگزین‌های بهتر می‌تواند تجربه را دست‌کم برای بازیکنان کم‌مهارت زجرآور کند. به‌همین دلیل بود که با نبود نقشه، انتظار طراحی زیبا و قابل فهم جهان بازی را داشتم. این‌گونه قرار نبود بی‌دلیل برای پیدا کردن راه اصلی به‌دور خود بچرخم.

استفاده از Color-Coding یا رنگ‌ها برای نشان‌ دادن راه‌ها و آیتم‌های تعاملی کار درستی بود که سازندگان بازی بازی A Plague Tale: Requiem از آن بهره برده بودند. از دیگر نکات مثبت بازی، مچ شدن دیالوگ‌های کاراکتر‌ها، پایین یا بالا بردن صدای‌شان و قطع شدن گفتگوها با مواجه با دگرگونی‌های جهان بازی بود.

تصاویر تکرارنشدنی؛ قاب بازی A Plague Tale: Requiem

کات‌سین‌ها در بازی‌های داستان محور می‌توانند تاثیرگذار و طراحی خوبی داشته باشند. تنها نکاتی که کات‌سین‌های بازی بازی A Plague Tale: Requiem را جذاب‌تر می‌کند، حالات کاراکترهاَ، انیمیشن صورت یا دیالوگ‌های آن‌ها نیست؛ بلکه به‌وجود آمدن قاب‌های بسیار زیبا برای تصویربرداری درون بازی از طریق Photo Mode است.

بازی A Plague Tale: Requiem از نظر بصری حرف زیادی برای گفتن دارد و همین باعث می‌شود تشنه تصویربرداری از بازی شوید.

تلاش برای زنده ماندن؛ مبارزات و مخفی کاری

همان‌طور که اشاره کردیم، بهتر است هنگام تجربه یک بازی مخفی کاری، نسبت به دشمنان خود احساس برتری داشته باشیم. عنوان A Plague Tale: Requiem در القا این حس به ما به‌خوبی عمل نکرده؛ علی رغم پیشرفت ما در بازی و به‌دست آوردن آیتم‌های جدید برای مبارزه، تا ساعات پایانی بازی ممکن است در شکست دادن دشمنان‌مان نیازمند تقلا زیادی باشیم.

چیزی که ما به آن هنگام اجرا یک بازی مخفی کاری نیاز داریم، دید کامل و بدون مشکل بر دشمنان است؛ قابلیتی که نظیرش را در بازی‌هایی مثل Assassin’s Creed با مکانیک Eagle Vision دیده‌ایم. در بازی A Plague Tale: Requiem آمیسیا نسبت به سربازان ضعیف‌تر و همین‌طور کم‌بینا‌تر است. پیدا کردن دشمنان بسیار دشوار و وجود تنها یک هاله نور به‌سمت آن سربازان نمی‌تواند به‌خوبی ما را از وجود و کارهای آن‌ها باخبر کند.

اگرچه لول‌ها و طراحی بصری بازی به‌خوبی می‌تواند نوید یک بازی مخفی کاری با کیفیت را به مخاطب بدهد، اما ناتوانی ما در مشاهده درست افراد می‌تواند تنبیه بزرگی محسوب شود. نکته ناامیدکننده این‌جا است که آمیسیا بیش‌تر باید سعی کند تا دشمنان او را پیدا نکنند؛ چراکه وقتی خود را میان چند سرباز خشمگین می‌یابید که درحال حمله هستند، تقریبا هیچ چیز یا کسی نمی‌تواند به یاری‌تان بیاید.

وقتی که یک اثر به این شدت از المان‌های مخفی کاری استفاده می‌کند، باید راهی آسان‌تر از قلاب برای کشتن بی سر و صدا دشمنان باشد. در محیط بازی می‌توانید چاقو‌هایی را جهت باز کردن میز‌های ارتقا یا کشتن بی سر و صدا سربازان پیدا کنید. اما پس از هر بار استفاده، چاقوها می‌شکنند؛ نکته‌ای که با عقل جور در نمی‌آید. بهتر بود چاقویی شخصی‌سازی شده در نیمه اول بازی به سلاح‌های آمیسیا اضافه می‌شد.

از هر راهی برای دفاع از خود بهرمند شوید؛ آیتم‌ها و مبارزات

بازی A Plague Tale: Requiem بیش‌تر درباره نجات یافتن است تا کشتن؛ بیش‌تر اوقات می‌توانید راه خود را بدون خون‌ریزی پیدا کنید. اما عصبانیت‌های آمیسیا در مراحلی از بازی شما را وادار به حمله مستقیم به سربازان می‌کند و همین مبارزات تن به تن بازی را شکل می‌دهد.

با این‌ حال که ما از قلاب و چاقو برای کشتن استفاده می‌کنیم؛ آمیسیا در تمامی مراحل بازی از به‌دست گرفتن شمشیر خودداری می‌کند، چراکه هرگز در خود یک قاتل نمی‌بیند. اما وقتی قرار است بیش از اندازه تقلا کنیم تا از دشمنان خود رها شویم، شمشیر زدن بیش‌تر از پرتاب سنگ به ما کمک می‌کرد.

لوکاس، هیوگو، آرنولد (Arnold) و سوفیا (Sophia) شخصیت‌های همراهی هستند که در طول داستان پرتنش بازی به ما یاری رساندند. اما تا زمانی که شما حرکت نکنید، قرار نیست شاهد واکنشی از آن‌ها باشید. کاراکتر‌های همراه نه در نشان دادن راه و نه در مبارزات (به‌جز آرنولد) می‌توانند پرفایده باشند.

این حقیقت که بازی نه از طریق دیالوگ‌ها و نه طراحی بصری به‌شما راهنمایی نمی‌رساند باعث نمی‌شود تا از بازی A Plague Tale: Requiem به‌عنوان یک بازی بد یاد کنیم. اما تجربه آن توسط غیر گیمرها می‌تواند زجر آور باشد.

بهتر بود تمام مکانیک‌های بازی تا ۳۰ درصد اولیه داستان بازی معرفی می‌شد، البته اگر معرفی آن‌ها از نظر پیش‌روی داستانی منطقی به‌نظر برسد نمی‌توان از آن ایراد گرفت.

مغز متفکر گروه شمایید؛ پازل‌ها در بازی A Plague Tale: Requiem

در بازی‌های ماجراجویی پازل‌های زیادی وجود دارد؛ عنوان A Plague Tale: Requiem پر از پازل‌ها و معماهای ساده و پیچیده بود. حتا پیدا کردن راه‌تان در میان گروهی از سربازان عصبانی هم می‌توانست یک پازل محسوب شود. در حل کردن این معماها باز هم کاراکترهای همراه قرار نبود به‌شما کمک کنند؛ همان‌طور که گفتیم، مغز متفکر گروه شمایید.

در نهایت بررسی بازی A Plague Tale: Requiem، این اثر می‌تواند دنباله خوبی برای نسخه پیشین خود باشد. بازی با کیفیت و مهیجی که می‌توانیم مشکلات‌اش را به‌خاطر موسیقی زیبا، داستان هیجان‌انگیز و ایفا نقش فوق‌العاده بازیگران در Asobo Studio نادیده بگیریم. آمیسیا از بهترین کاراکترهای اصلی مونث است که هیچ‌وقت دست از تلاش بر نمی‌دارد. خود را از تجربه این بازی زیبا محروم نکنید.

شما هم بازی A Plague Tale: Requiem را تجربه کرده‌اید؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

برای خواندن مقالات بررسی بازی بیشتر با مجله لیویتو همراه باشید.

همچنین فراموش نکنید که برای استریم کردن یا تماشای استریم باکیفیت با اینترنت نیم‌بها می‌توانید از لیویتو استفاده کنید.